De Muziekschool van Osuké

Heathcliff slikte en probeerde rustig te blijven, zich in te houden. Hij keek opnieuw naar haar lichaam. Hij wist niet goed wat ze ervan vond, dat hij haar aanraakte. Misschien zag ze het gewoon als een vriendschappelijke dienst en zocht ze er niks achter.. Dat hoopte Heath.. Hij vond het heerlijk hoe ze daar zo lag. Voorzichtig liep hij naar het pianobankje, en zette zich daar neer, met Yuriko nog steeds in zijn armen. Dit was gemakkelijker om haar vast te houden.

Yuriko voelde hoe Heath liep en keek even op. Toen hij ging zitten draaide Yuriko zich weer terug zodat ze naar hem kon kijken. Zijn lieve gezicht maakte haar blij. Het gevoel dat hij van haar hield, was onbeschrijfbaar.
Zonder echt na te denken liet ze haar twee vingers over zijn kaak lijn heen glijden en keek hem dromerig aan. Ze wist dat het niet kon, maar ze wilde hem gewoon voor een keer aan raken. Hem aan kijken alsof ze samen waren. Als een stel. Maar dat waren ze niet. Ze waren enkel beste vrienden. Wat nog altijd steeds meer leek.

Heathcliff werd warm van Yuriko's blik. Zo zacht, zo teder.. Hij sloot even zijn ogen toen hij haar ranke vingers langs zijn kaaklijn voelde. Zijn lippen opende zachtjes. Zonder dat hij het zelf wist hield hij zijn hoofd wat schuin gaf zacht kopjes tegen haar hand. Het voelde zo fijn als ze hem aanraakte. Hij wou haar aanrakingen over heel zijn lichaam voelen, maar op de een of andere manier wist hij zijn verlangen te koesteren. Hij opende zijn ogen en gleed met zijn hand naar haar mooie gezichtje. Hij glimlachte zacht. Hij streelde zacht de haren uit haar gezicht, zodat hij haar nog beter kon aankijken. Hier was toch niets mis mee? Vrienden mochten elkaar toch aanraken en strelen? Heathcliff vond van wel.. Hij genoot van dit moment.

De verlangen die Yuriko diep had weg gestopt kwam langzaam maar zeker terug. Het gevoel dat ze meer wilde leek steeds erger te worden maar ze moest zich in houden. Het moest. Ze kon het Ayase niet nog een keer aan doen.
Toch was de dromige blik niet meer te onderdrukken. Een dromerige blik die hem bleef aan staren. Die niet meer van hem af te halen was. Waarom kon je niet van twee mensen houden, of drie? Waarom was er altijd maar een van wie je moest houden.
Yuriko voelde haar hart nog harder kloppen toen Heath haar haren uit haar gezicht veegde. Zijn warmte hand die zachtjes haar huid aan raakte, zijn prachtige ogen die haar aan keken. Hoe was het nog mogelijk om haar zelf in te houden? Toch moest het, het gevoel dat ze én Resi én Ayase pijn zou doen kon ze niet aan. Dat wilde ze niet doen.
Toch ging haar beweging als een reflex. Haar hand zocht naar die van hem tot dat ze hem gevonden had en hem met moeite vast greep. Nogaltijd keek ze hem aan alsof haar ogen niet meer van hem weg te krijgen was.

Heathcliff keek diep in haar dromerige ogen. Hij wou zo graag.. Zo graag wou hij vanalles met haar doen. En hij wist dat zei het ook wou.. De manier waarop ze naar hem keek. Heathcliff warmde er van op. Maar het kon niet. Het mocht niet! Yuriko had Ayase, daar had Heathcliff zich zonet nog bij neergelegd. Maar wist Yuriko wat ze hem aandeed? Maakte ze hem bewust helemaal gek? Of was ze gewoon zo prachtig, zo aantrekkelijk.. Hij voelde haar hand naar de zijne grijpen. Hij slikte zacht. Hij bleef haar maar aanstaren, vol verlangen.. Met zijn duim streelde hij zacht over haar hand, en de hand die naar haar gezicht was gegaan bleef daar rusten. Zijn vingers voelden haar huid. Geweldig..

((>=3 en nu komt Sorrow de kamer binnengestormt en ontdekt wat jullie hier allemaal uitspoken x3))

Yuriko vond het zo fijn om zijn warme hand te voelen maar het mocht niet. Ze kon niet. Ze wilde niet. Ze hield zoveel van Ayase en net nu ze zich beide er bij neer hadden gelegd.
Ze klom weer overijnd maar bleef nog altijd op zijn schoot zitten en keek hem met grote schuldige ogen aan. 'Het spijt me', zei fluisterend en ze keek van hem weg. Ze bleef zijn hand nog altijd stevig vast houden alsof ze bang was hem elk moment te verliezen.
Ze wilde niet, niet tegen over Resi niet tegen over Ayase.

Heathcliff had dit zien aankomen, hij had alleen niet geweten hoe lang hij haar nog in zijn armen ging kunnen hebben. Hij liet zijn hand terugkomen, weg van haar gezicht en keek haar diep aan. 'Je maakt me gek, Yuriko..' zei hij zacht. Hij hield haar hand stevig vast en bracht die zacht naar zijn mond. Hij drukte zacht zijn lippen op de rug van haar hand, en keek toen weer op. Diep in haar prachtige ogen. 'Als ik denk dat ik je heb, ontglip je me steeds weer..' Heathcliff's stem was zacht, fluisterend.

Deze woorden, zijn blik. Alles bij elkaar maakte hem onweerstaan baar. Zijn lippen die haar hand kuste maakte haar gek van verlangen. Verlangen waar van ze niet zeker wist of ze ze nog lang kon onderdrukken.
Ze staarde naar hem terwijl haar hoofd veranderde in een chaotiche letter soep. Wat moest ze nu? Ze dacht aan Ayase, Resi.. Alles ging tekeer. Haar gedachte sloegen op hol. Ze kon zich niet meer in bedwang houden. Al haar gevoelens, gedachtes waren verspijd.
Zonder bewust te zijn van wat ze nog deed kuste ze Heath. Lang, intiem. Iets wat niet mocht op deze manier.
Haar hand verplaatste naar zijn haar en ze steerde er zachtjes door heen. Ze wist niet meer wat goed was en wat niet goed was.

Heathcliff had haar lang aangekeken. Vol pijn. Hij kon haar niet doorgronden, wat hij ook probeerde.. Wat wou ze nu? Wat wilde ze van hem? Heathcliff's gedachten leken te verdwijnen als sneeuw voor de zon toen hij haar lippen voelde, op de zijnen.. Een verlossend gevoel vulde Heathcliff. Eindelijk.. Heathcliff wist wat híj wou. Hij wou haar. Haar lippen, haar huid, haar ogen.. Zijn twee handen gleden naar haar gezicht en rustten langs haar kaaklijn. Zijn vingers streelden haar huid terwijl zijn lippen eindelijk proefden naar wat ze al zo lang hadden gesmacht..

Yuriko hield haar zelf niet meer. Alle onderdrukte gevoelens, alles wat ze al zo lang wilde kwam naar boven. Ze wilde niet alleen zijn lippen, ze wilde alles van hem. Alles wat hij maar kon geven. Ze wilde hem alles geven.
Haar vrije hand verplaatste naar onderrug en drukte hem nog iets meer naar haar toe. Haar tong baande zich een weg naar binnen. Ze wilde hem, ze wilde niets liever op het moment. Haar gehele hersen pan was defect en ze wilde hem niet meer aan zetten.
Yuriko wilde even niet meer denken, niet weten waarme ze bezig gewas. Alles wat ze wilde van Heath.

Heathcliff had het gevoel dat hij moest opstaan en juichen, van gelukzaligheid. Hier had hij zolang op gewacht.. Hij voelde haar lichaam tegen het zijne, en zijn beide handen schoven van haar gezicht naar haar middel. Zacht voelde hij hoe haar shirtje naar boven kroop, en haar huid onthuld werd. Zijn handen streelden haar ranke middel, haar zachte huid en zijn tong speelde met die van haar, zeemzoet. Heathcliff ging rechter zitten en verlegde haar teder, terwijl hij met een hand haar rug ondersteunde. Hij legde haar op het pianobankje en leunde over haar heen. Hij probeerde alles teder te doen. Hij wou haar verzorgen, over haar waken. Hij wou dat ze van hem was. Zijn handpalmen omkrulden haar taille en zijn vingertoppen streelden haar zachte rug. Langzaam gleden ze omhoog, terwijl hij haar passioneler kuste.

Shimara kwam nogal droog de kamer binnen. Iemand uit het dorp had haar gevraagd of ze haar misschien piano kon leren spelen. Ze kreeg er geld voor, dus dat sloeg ze niet af. Maar, toen ze de kamer in liep, zag ze iets wat ze eigenlijk niet wilde zien. Heath en Yuriko, op een nogal verkeerde manier... Ze kuchte even luid en keek droogjes naar de twee. 'Zeg, ik hoop niet dat ik stoor, maar ik moet hier straks les geven. Kunnen jullie misschien ergens anders liefde maken?' Ze tikte met haar voet ongeduldig op de grond en sloeg haar armen over elkaar heen.

Yuriko keek geschrokken op en duuwde zich van Heath af. Opeens kwamen al haar gedachte weer terug vloog Ayase door haar hoofd en zag ze Shimara ongeduldig wachten.
Met open mond keek ze van Heath naar Shimara. Ze stond vast. Ze kon niets meer doen. Yuriko wilde weg rennen, zoasl ze altijd deed. Weg rennen voor haar fouten. Voor de consequenties.
Na een paar tellen leek ze los te komen van de grond en haar hoofd vormde zich weer neutraal. 'Ik moet gaan', zei ze vluchtig.
Met grote passen liep ze de muziek school uit. Weg van Heath, weg van Shimara, weg van haar fouten en bang voor de cosequenties.

Heathcliff schrok op en keek om naar Shimara. Hij voelde hoe Yuriko hem wegduwde. Hij kon nog net zijn voeten zetten voordat hij van het bankje was afgerold. Net als Yuriko zei hij niets. Hij stond maar naar Shimara te staren. Hij haalde even zijn hand door zijn haar en zuchtte. Hij wou net wat gaan zeggen toen Yuriko hem voor was. 'Nee..' zei hij nog. Hij zag hoe ze opstond en wegliep. 'Yuriko, wacht nu! Yuriko!' Hij liep haar enkele passen achterna, maar besefte toen dat het misschien beter was van niet. Hij slaakte een teneergeslagen zucht en wierp zijn hoofd naar achteren. Zo bleef hij even staan, en keek toen opzij naar Shimara. Hij maakte zich al klaar voor een preek.

Shimara keek Heathcliff nogal doods aan en beende naar de vleugel toe. Ze had weinig te zeggen tegen Heathcliff en wilde haar tijd er eigenlijk niet mee verdoen. Hij moest het zelf toch weten? Eigenlijk, was hij ergens best wel... zielig. Op twee verschillende manieren. Aan de ene kant was hij zielig om aan te zien, omdat je duidelijk aan hem kon merken dat hij wanhopig was. Maar, aan de andere kant was hij ook wel weer zielig omdat je duidelijk een verwarde en hulpeloze blik in zijn ogen kon zien. Misschien wist hij toch niet zoveel over liefde als hij zelf altijd gezegd had.

Heathcliff zuchtte, en besloot zelf maar iets te zeggen, vermits Shimara niet zei. 'Okay, ik weet het! Begin me al maar uit te lachen! Ik kan het wel aan!' Dat was het enige wat hij van Shimara verwachtte. Dat ze hem zou uitlachen. Hij had pas nog tegen haar gezegd dat hij de 'lovemaster' was, en nu dit. Heathcliff kon geen grotere afgang bedenken.

Shimara keek van de vleugel op naar Heathcliff. Vragend trok ze haar wenkbrauw op, terwijl ze uit haar schoudertas een paar blaadjes haalde die ze op de vleugel neerlegde. 'Hoezo zou ik dat doen? Wat is er grappig aan?' Wat zou er inderdaad grappig aan zijn? Zij zelf was ook jaren verward geweest en ze werd er niet beter van. Ze begreep wel hoe Heathcliff zich op het moment voelde.

Heathcliff keek vreemd op, maar ook dankbaar. Hij zuchtte. 'Je vroeg me pas nog om advies, en nu dit..' Hij slaakte een grom. 'My god, dit is zo gênant..' Hij sloeg met zijn hand tegen zijn voorhoofd en kreunde even. 'Ik denk dat ik er maar beter vandoor ga.. Ik laat je..' Heathcliff wist niet goed wat hij moest zeggen. Hij stak zijn hand op en verdween binnensmonds mompelend door de deur.

Shimara keek Heathcliff met een doodse blik na en ging op de kruk zitten die achter de vleugel stond. Even voorbereiden voordat haar "student" arriveerde kon geen kwaad toch? Even spelen zou dus niet veel uitmaken. Dan moest ze maar op tijd komen! Zachtjes streek ze met haar vingers over de toetsen, zonder ze in te drukken. Welk lied zou ze gaan spelen nu? Ze begon gewoon te spelen en liet haar fantasie op de losse toer, waardoor er een compleet nieuw nummer ontstond. De toetsen die ze indrukte en de noten die ze speelde, leek ze op te nemen in haar hoofd, zodat ze ze niet zo snel meer zou vergeten. Dat deed ze eigenlijk met al haar liedjes die ze maakte, alles wat ze deed, bij de snaren, toetsen of wat dan ook, nam ze in zichzelf op.

New New New

Resi liep met kleine passen de zaal in, die helemaal leeg was op de piano en wat andere muziek instrumenten na.
Hij zette zijn tas neer, om daar de radio en de cd eruit te pakken. Met een snel gebaar legde hij de cd in het "cd-draai-stukje-ding", voordat hij op het play knopje drukte bekeek hij nog een keer of zijn veters goed vast zaten.
Toen drukte hij op het "magische-knopje" en de muziek begon te spelen. Snel liep hij naar de grote spiegels, wat tellen te laat want de muziek was al begonnen met spelen. Maar dit was nog niet het lied waar hij van plan was op te dansen, halo van beyonce was dus een goede warming up. Hij begon te dansen, sierlijk, want zo was het lied ook. Zijn armen vormde verschillende beelden in de lucht, en zijn voeten verschoven maar weinig, alleen als het echt nodig was. Daarna kwam het nummer die hij had bedoelt. Het ging sneller dan beyonce, veel sneller. Hij legde zijn handen op zijn dij-en en zakte sexy wat naar onder, om daarna weer omhoog te komen. Hij verplaatste een hand naar zijn borst, en drukte af en toe zijn borst kast wat naar voren. Daarna een slyding, gevolgd door een draai. Handen naar het gevoelige plekje, en op zijn tenen springen. Moonwalken naar de oude plek voor de spiegel. Om het daarna overnieuw te doen. Het voelden als een soort seks, maar dan met een ritme. Toch voelden het beter dan "het", het voelden alsof hij zich even los kon rukken uit zijn eigen bescheiden zelf. En los kon gaan op de muziek. Volgende nummer, het zweet liep over zijn voorhoofd. Met een ruk gooide hij zijn vest weg.
The don't realy care about us.
Ook zo'n geweldig nummer, hier kon hij op los gaan. Wilde bewegingen, waar schoonheid een grote rol in speelden. Ruw maar toch ook mooi. En het moest ook strak. Hij verplaatste zijn handen naar zijn hals, en daarna naar zijn slaap, duwde die wat weg, verplaatste zijn voeten wat, ging naar onder, om weer naar boven "op te rollen" en een slyding te maken naar rechts.