De Muziekschool van Osuké

Resi staarde Yuriko even aan,
'ik denk..,' begon hij schor. Hij voelde zich raar, een raar gevoel in zijn onderbuik, het maakte hem gek. Al zijn frustratie's moesten er uit, echt eruit. En snel. Maar hij deed het niet,
hij kon het niet.
Hij klapte de piano dicht, en stond toen op,
'ik ga naar buiten, ik zie je nog wel.., zusje,'
hij stak even nonchalant zijn hand op.

Yuriko liet zich weer terug vallen. Ze zei niets meer tegen Resi, ze keek hem niet meer aan. Waarom was het zo moeilijk. Waarom kon het niet? Wie had het ooit gezecht.
Yuriko voelde weer woede op komen. Woede voor een persoon die ze niet eens kende die deze regel had bedacht. Ze stompte op de vleugel en keek boos naar het plafon.
Dat stomme te kleine shirt was helemaal omhoog gekrult aan gezien ze geen zin had om het meer naar beneden te trekken.

Heathcliff zag Resi weggaan, en dat wakkerde zijn nieuwsgierigheid aan. Hij liep in de richting waar Resi vandaan kwam en zag Yuriko bij de vleugel staan. Hij glimlachte, maar wist niet goed wat te doen. Ze hadden elkaar niet meer gesproken sinds het gala.. Sinds Heath's actie. Hij klopte even op de muur om voorzichtig haar aandacht te trekken. Hij glimlachte zacht. 'Hi..' zei hij teder.

Yuriko had niet eens trillingen gehoord. Zo kwaad was ze. Zo diep was ze in gedachte. Geschrokken keek ze op toen ze Heath stem hoorde. Zo snel als ze kon trok ze het te kleine shirt weer naar beneden en ging overeind zitten.
Yuriko dacht terug aan het gala. Het was zo lief van hem geweest.
Ze plantte een kleine grijns op haar gezicht, 'Hee', zei ze met nog steeds een boze toon ni haar stem.

Heath grijnsde zacht. Hij liep een stukje naar haar toe. 'Je klinkt zo kwaad..? Toch niet op mij, hoop ik?..' Hij trok een pruillip en keek haar zielig aan. Daarna glimlachte hij zachtjes. Hoe moest hij zich nu gedragen? Had ze het goed gevonden? Of was ze inderdaad kwaad op hem.

Yuriko keek hem spottend aan. 'Ík? Boos op jóu?!', zei ze met een grijns. Ze was blij dat Heath er was. Hij was altijd fijn om mee te praten. Maar hoe kon ze nu aan hém vertellen dat ze iets voor Resi voelde. Hij zou haar waarschijnlijk voor gek verklaren.
Gapend stak ze haar armen uit richting Heath, maar ze kon er niet bij. Ze deed grijphandjes na als teken dat hij moest komen en niet aan de andere kant van het lokaal moest blijven staan.

Heathcliff was zo blij dat te horen, en hij was nog meer opgelaten toen ze haar armen uitstak. Hij stapte op haar af en nam een stoel die hij tegenover haar zette. Hij plaatste zich en leunde naar voor. Hij zat nu recht voor Yuriko en keek haar aan. Hij zuchtte even. 'Hoe was het bal nog, met Ayase..?' vroeg hij met enige tegenzin. Hij wou sympathiek overkomen door dat te vragen.

Yuriko wist niet zo goed wat ze moest zeggen op zjin vraag. Ze wilde hem niet kwetsen, maar hij vroeg er zelf naar? Even dacht ze na en keek hem twijfelend aan. 'Hmm.. wil je een leugen horen of de waarheid', zei ze met een kleine grijns.
Ze dacht terug aan het gala. Ze was al blij genoeg dat Ayase het haar vergeven had. Dat hij in de smoes trapte. Even droomde ze weer weg bij het denken aan hem maar kwam al snel terug en keek weer naar Heath.

Heathcliff grijnsde even. 'Doe maar een leugen..' zei hij voorzichtig. Net als Yuriko droomde hij even weg. Ook naar het gala.. Aan zijn lippen op die van Yuriko. Aan alles wat er op dat moment door zijn lijf gegierd had. Hij keek haar aan, en wachtte op een antwoord. Er zat nog een prangende vraag klaar in Heath's hoofd..

Resi, die zijn tas was vergeten, openden de deur van de zaal nogmaals.
Misschien was hij net iets te snel vertrokken, had hij het moeten uitleggen,
dat hij het gewoon niet wist en dat zij echt heel erg bela-
hij zweeg, zijn gedachten vielen weg. Voor even,
maar toen vulde hij zich met woede, ondoordringbare blinde woede.
Hij schoot naar voren, en greep Heathcliff bij zijn kraag, zonder na te denken.
Hij keek Heathcliff dreigend aan, niet meer dan dat. Hij kon niet meer dan dat.., hij bleef zo staan als versteend.
Hij wist niks te zeggen.

((GAMELE))

Yuriko schrok om toen ze Resi zag. Ze had hem niet terug verwacht. En dit had ze al helemaal niet verwacht. 'Resi?!', riep ze kwaad en geschrokken tegelijk. Ze sprong van de piano af en en keek verbaast naar haar broer.
Haar broer die opeens binnen kwam gestormd en Heath bij zijn kraag pakte?

Het gebeurde allemaal zo snel. Het ene moment zag hij Resi binnenkomen en glimlachte hij aardig naar hem, het volgende moment werd hij door hem bij zijn kraag genomen. Hij schrok van de dreigende blik in diens ogen. Heathcliff wrong zich uit Resi's greep en deinsde naar achteren. Hij kneep zijn ogen tot spleetjes. 'Wat is je probleem, gast?!' beet hij hem toe. Hij was woest. Hij balde kwaad zijn vuisten.

Resi schrok van zijn eigen reactie, van alles wat hij deed en had gedaan.
Maar hij had geen tijd om stil te staan, om na te kunnen denken, hij schoot naar voren,
'blijf met je vieze..' hij kwam niet verder dan dit, dan deze woorden.
Resi vond niks aan Heathcliff echt vies, maar hij kon niet anders. Hij was op een of andere manier woest, woest op Heathcliff en woest op Yuriko Hij snapte het niet. Vlak voordat hij Heathcliff kon raken keek hij hem even in de ogen, een hulpeloze blik, zijn vuist stopten net voor Heathcliff's slaap. 'I-ik haat je!' gilde hij toen, hij wende zich om naar Yuriko, 'ik haat jullie!' hij voelde zich klein, niet meer dan een kleuter. Die alleen maar kon huilen en schreeuwen wat hij wou,
maar niemand die daar naar luisterden, zelfs hij wist dat dit volkomen nutteloos was.
Hij greep zijn tas, en holde naar de deur. Hij draaide zich even om, en zuchten diep.
ik..hou van jullie..
toen renden hij weg, ver weg. Weg van die twee.

Yuriko wist wat er was. Ze wist waarom Resi zo deed, maar toch stond haar blik onbegrijpelijk. Misschien alleen omdat Resi Heath bijna aan gevallen had. Maar niet waarom hij zo was. Alleen zou ze dat nooit aan Heath kunnen uitleggen.
Ze zuchtte diep en keek Resi na. Het had geen zin om hem achterna te gaan want hij was al weg. Zijn woorden die hij zei meende hij niet. Maar als nog gaf het een vage soort pijn in haar borstkast. Ze vond het vreselijk om Resi zo te zien. Maar wat moest ze er aan doen? Ze voelde zich machteloos en haar ogen waren gericht op de grond.
'Sorry.. van dat', zei ze schor en ze wierp Heath een snelle blik.

Heathcliff keek kwaad, maar geraakt Resi na. Toen keek hij helemaal in de war naar Yuriko. Hij snapte er niks van. Wat had Resi zo doen doorslaan? Gewoon dat ze zaten te praten? Heathcliff schudde zijn hoofd en keek Yuriko toen diep aan. 'Waar ging dat over?' Gewoon het feit dat Yuriko sorry zei, deed Heathcliff al vermoeden dat ze meer wist.

Yuriko keek even verbaast naar Heath. Ze mocht niet vertellen wat er met Resi zou kunnen zijn. 'Niets hoor', zei ze snel. Maar ze wist zelf al dat dat nogal ongeloofwaardig klonk. Diep van binnen vroeg ze zich af of ze het volgde wel zou moeten doen. Maar het was waarschijnlijk de beste manier om hem niet verder te laten vragen over Resi.
Met kleine stappen liep ze naar hem toe terwijl ze een grijns op haar gezicht plantte. 'Weet je nog die kus die je me gaf..', zei ze zonder te wachten om antwoord van Heath. 'Ik wil dat nog wel eens een keer, alleen deze keer iets langer', haar grijns verbreedde en bij elke stap dichter bij werd haar lichaam warmer.
Toen ze eenmaal voor hem stond pakte ze hem zachtjes bij zijn kraag en drukte een kus op zijn mond.

Heathcliff was verbaasd door Yuriko's overgang, maar zijn achterdocht verdween toen hij Yuriko op zich af zag komen. Hij wist niet wat hem overkwam toen hij haar lippen op de zijne voelde. Hij sloot zijn ogen en deed niets om haar te stoppen. Hij voelde hoe hij warm werd vanbinnen. Zijn hand gleed voorzichtig langs haar gezicht. Hij streelde zacht haar haren. Was dit echt wat ze wou? Heathcliff geloofde het niet, maar genoot van dit moment, zolang het nog ging.

Yuriko vond het heerlijk om zo met Heath te staan. Maar ze wist diep van binnen dat het niet mocht. Dat het niet kon tegen over Ayase. Toch leek bet even of Ayase uit haar gedachte gewist was.
Nog steeds hield ze stevig zijn kraag vast en ging wat op haar tenen staan. Toen ze hem eenmaal los liet keek ze hem met een grijns aan. Haar hersenen veranderde in een chaotiche lettersoep en ze staarde hem nog steeds dromerig aan met dezelfde kleine grijns.

Heathcliff wou niet dat ze losliet. Zijn ogen waren nog even gesloten en zijn hand rustte langs haar gezicht. Hij opende zacht zijn ogen, maar glimlachte niet. Hij keek haar diep aan. 'Voelde dat goed..?' vroeg hij zacht. 'Eerlijk..' Hij keek haar aan alsof hij haar probeerde te doorgronden.

Het enige wat Yuriko kon doen was knikken. Maar ze staarde hem nog steeds afwezig aan. Ayase drong langzaam haar gedachte binnen en ze wist dat het niet goed hoorde te voelen. Dat het eigenlijk niet goed was wat ze deed.
Maar waarom kon je maar van een persoon houden? Waarom niet van twee of drie. Dat zou zoveel makkelijker zijn geweest.
Ze wist niet of ze Ayase nu nog onder ogen durfde te komen. Misschien moest ze gewoon niet vertellen doen alsof het een malig was.

Heathcliff wendde zijn blik af en keek naar de grond. Hij balde zacht zijn vuisten. Hij ademde zwaarder, en keek toen terug naar Yuriko. Een verbitterde gloed hing over zijn gezicht. Hij vuurde de vraag plots af, ze zat al een tijdje klaar. 'Voel je iets voor me?' zei hij kil. Je zag dat hij het moeilijk had. Hoe graag hij ook in de waas van verliefdheid was gebleven, hij moest het weten. Hij moest weten of het iets kon worden, of hij gewoon zijn hele leven moest blijven snakken naar adem, telkens wanneer hij haar zag.

Wat moest ze nu zeggen? Zeggen dat het allemaal een malig was, dat ze niets voor hem voelde behalve vriendschap. Dan zou ze liegen. Ze voelde meer voor Heath, hij was meer dan alleen een vriend. Maar Ayase.. Ayase was de gene waar ze het meest van hield ookal kwam Heath nu heel erg dicht in de buurt.
Ze keek naar de grond, weg van zijn blik. Zijn dwingende blik iets te zeggen. Ze wilde hem geen pijn doen.
Snel keek ze hem aan en zuchtte. 'Ik .. ', probeerde ze uit te brengen. 'Ik hou heel veel van je.. ', piepte ze moeizaam. 'Maar Ayase..'. Ze hoopte zo dat hij het begreep. Dat ze vrienden bleven. Misschien wel meer dan vrienden.

Heathcliff keek haar diep aan. Doordringend, maar tegelijk ook bang. Yuriko's antwoord gaf hem hoop, tot ze Ayase vernoemde. Zijn naam voelde als een steek in Heathcliff's rug. Hij wendde met een ruk zijn blik af. Hij kon Yuriko even niet aankijken. Hij kneep zijn ogen toe, in de hoop dat het zou voorbij gaan, maar wanneer hij ze opnieuw opende was de pijn en de haat er nog steeds. Hij opende zijn mond om wat te zeggen, maar als hij had geweten wat te zeggen, had hij toch niets kunnen uitbrengen. Hij slikte. Moeizaam richtte hij zich terug tot Yuriko. Zijn ogen waren lichtelijk vochtig, maar nog steeds even snijdend.
'Ayase..' bracht hij voorzichtig uit. Hij slikte opnieuw, en ging voorzichtig met zijn hand naar de hare, die hij zachtjes vastnam, gewoon om haar te voelen. Een deel van hem legde zich erbij neer, wist dat het zo hoorde. Dat er misschien, zonder dat Heath het wist, nog iemand anders zou komen. Maar een ander deel wou voor haar vechten. Alles zou het doen om Yuriko te veroveren. Hij zette een stapje dichter naar haar toe. 'Vind je het erg..' begon hij voorzichtig, 'als ik je nog een keer kus..?' Hij leunde zacht naar voren. 'Een laatste keer..?' zei hij fluisterend.

Yuriko keek naar de grond beet op haar lip probeerde haar tranen in te houden. Met weinig succes. Een traan liep over haar wang die ze snel weer weg veegde. Ze wilde hem niet aan kijken, ze wilde de pijn in zijn ogen niet zien.
Toch keek ze hem even snel aan. Een snijdend gevoel in haar maag was het gevolg. 'Er komt wel iemand voor jou', zei ze terwijl ze zijn hand slapjes pakte. Gelijk keek ze weer naar de grond. Ze moest dit niet doen. Ze moest hem niet meer hoop geven door alleen al zijn hand te pakken.
Yuriko schrok even van zijn vraag en keek hem met grote ogen aan.
Wat moest ze doen? Ze dacht weer aan Ayase. Ze kon hem niet nog eens een keer zoenen.
Maar alleen als afscheid?
Yuriko knikte nog altijd twijfelend en keek hem met grote ogen aan.

Heathcliff voelde dat ze niet helemaal overtuigd was. Hij voelde de twijfel rond haar heen. En misschien was Heathlcliff zelf ook niet volledig overtuigd, dat dit het juiste was om te doen. Hij slikte even. Hij leunde naar voren en sloot zijn ogen. Hij week zacht af, naast haar lippen. Teder drukte hij zijn lippen op haar wang. Zacht, met meer vriendschap dan liefde. Hij nam terug afstand maar hield haar hand nog vast. Hij keek haar diep aan, en sprak woorden vanuit het hart. 'Er komt inderdaad iemand voor mij,' fluisterde hij zacht. 'Ayase is er voor jou..' Voorzichtig liet hij haar hand los. 'Ik zal er ook zijn als je me nodig hebt.. Als vriend..' Hij glimlachte zacht. 'En als er iemand een vinger naar je uitsteekt, dan zal die er niet goed van zijn..' Een zachte grijns verscheen terug op zijn gezicht. 'Ookal kun jij je mannetje wel staan..' Hij knipoogde. Opnieuw zoals de eerste keer dat ze elkaar ontmoetten. Een luchtige knipoog, vriendschappelijk.