Torn's Inn - Herberg.

Yuriko onderdrukte een spottende lach toen ze de sinaasappelsap zag. Nog steeds negeerde ze haar. Zelfs toen ze hun blikken zag.
Ga jij maar een kamertje zoeken, zei ze vals in haar hoofd en ze keerde zich weer tot Resi.
Ze wachtte even tot dat ze weg was en keek hem toen met een lachje aan. 'En dat was?', vroeg ze met een spottende de ondertoon. Ze liet de barman een Osake brengen en gaf hem even een quasi lachje en liet hem toen weer vertekken.

Alsof Kira de gedachte van Yuriko kan lezen draait ze zich om. "Als je denkt dat het stoer is om je vol te zuipen met Vodka of Osake, heb je het mis. Je denkt er wel anders over als je bijna je zusje vermoord". Het liefst wilde ze een paar giftige opmerkingen maken, maar ze wist dat als ze dat zou zeggen het uit zou lopen tot een gevecht. Ze liep kwaad weg zonder naar Resi of de andere te kijken.

Resi staarde Kira even aan, een beetje geschokt.
De liefde voor zijn zus ging altijd voor, maar had Kira haar zusje vermoord?
Hij nam even een slok van zijn drankje, en keek zijn zus weer aan.
Met een blik, dat hij hier weg wou.
Dat hij zich wou verstoppen bij haar.

Yuriko snoof. Zij jaagde haar broer weg. Zij jaagde háár broeg weg?! Met een ruk stond ze op en keek haar fel aan.
'Jammer dat niet had gedaan', zei ze kil terwijl ze Resi aan keek, als teken dat ze al zouden gaan. Ze keek het wicht met het paarse haar niet meer aan en liep met kleine stappen naar de deur.
Ze kon niemand vermoorden, het zou haar slecht maken, iedereen zou het weten. Dat mocht niet. Ze moest een lief meisje blijven die de duisernis wilde bestrijden en niet er bij wilde horen. Ze keek ongeduldig naar Resi die ondertussen ook was opgestaan. Ze krulde haar hand om hem heen en liet haar Osaka staan.

Resi wend zich nog even om, en glimlachte zacht naar Kira.
Als teken van een afschijnt, nog een beetje in shock.
Hij liep achter zijn zuster aan, richting het bos.
Waar ze hun kamp zouden opslaan.

((Dan jumpen Yuri en Resi naar het bos, de openplek maar daar zijn ze al dus ik ga daar maar gewoon even verder met posten ))

Yuriko gooide de deur dicht met een enorme gooi, terwijl ze nog een laatste kille blik op het meisje wierp.
Weer kneep ze even in de hand van Resi en liep voor hem uit door het bos. De duisternis deed haar goed en ze zuchtte even tevreden en keek hem even aan. Het was fijn dat hij weinig sprak, ze hoefte nooit een vervelende stilte te hebben aangezien hij toch niet veel praatte.
Ze lachtte even naar hem en streelde met zijn duim over zijn hand heen.

Kirra sidderde van woede, ze moest ergens heen waar het rustig was, waar niemand haar kon storen. Ze bleef even staan en liep toen de herberg uit. Zonder doel liep ze ergens heen, het dorp uit.

Kirra sidderde van woede, ze moest ergens heen waar het rustig was, waar niemand haar kon storen. Ze bleef even staan en liep toen de herberg uit. Zonder doel liep ze ergens heen, het dorp uit.

Sorrow liep met volle kalmte de herberg in. Een paar mensen keken hem niet al te verwelkomend aan maar dat viel hem niet eens op. Hij liep meteen naar de bar. Hij bestelde een Red demon (soort bier) en keek even om zich heen. De mensen zagen er best wel vreemd uit in dit dorp. Zover hij wist vond hij het Westen maar een maffe plek om te wonen. En vooral, het was er druk. Waar hij vandaan kwam waren de straten bijna voll. leeg. Het enigste wat je zou tegenkomen waren een paar mensen zonder huis die gewoon weg op straat sliepen.

-----New-----

Shimara liep gapend de herberg in en ging op haar vaste plekje aan de bar zitten. Het was laat... 1 uur in de ochtend en zij kon weer eens niet slapen... Wat deed ze dan? Precies, Osake drinken!
Snel bestelde ze bij Kanzu een fles Osake en keek de zaak rond. Het verbaasde haar hoe veel mensen er toch nog op dit belachelijke tijdstip bij de bar waren.Toch schonk ze niet veel aandacht aan de andere en dronk met een grote teug uit haar fles Osake.

'Meisje, naar jou was ik op zoek..' Heathcliff had Shimara langs achteren benaderd en leunde nu langs haar op de bar.
'Voordat je me begint uit te schelden, wil ik me graag..' Heathcliff wachtte even. 'Wil ik me graag verontschuldigen..' zei hij een beetje stiller. Hij grijnsde een beetje ongemakkelijk. Hij hoopte gewoon dat ze zou zeggen dat alles in orde was. Hij was namelijk niet zo goed in zijn verontschuldigingen aanbieden.

Shimara trok van verbazing een wenkbrauw op en keek Heathcliff van opzij aan. 'Werkelijk? Daar vind ik jou nou helemaal geen type voor. Vertel eens, zit er soms iets achter? Ga je me proberen te misleide of iets dergelijks?' Ze keek hem niet aan, maar keek in de spiegel van de bar voor zich, zodat ze precies kon zien wat hij precies aan het doen was.

----new----

Kira liep naar binnen. Ze keek om zich heen en zag bijna geen bekende. Alleen Shimara maar die was in gesprek. Ze liep naar de bar en besloot dit keer toch maar drank te bestellen. Ze bestelde 1 Osake en ging aan een tafeltje in de hoek zitten en keek naar de drukte om haar heen.

Heathcliff ging naast haar aan de bar zitten en keek een beetje naar de toog. 'Ik wilde gewoon zeggen dat.. Dat ik je.. Dat ik je onderschat heb..' gooide hij er snel uit. 'Je bent eigenlijk best wel sterk..' zei hij zacht. '.. Voor een meisje!' Hij kon een brede grijns niet onderdrukken. Hij grinnikte even.
'Maar nee, echt. Serieus. Het spijt me.. Ik had moeten weten dat jij er niks aan kan doen, dat je zo aantrekkelijk bent..' Heathcliff kon het toch niet laten om er een beetje de spot mee te drijven.

Shimara balde geïrriteerd een vuist en stond op. Zou hij het dan echt nooit leren!? Ze kreeg de nijging om het weer een klap te bezorgen, maar nu zodat ze hem goed pijn zou doen, of misschien iets bij hem kon breken. Maar, ze ging weer zitten toen ze de blik van Kanzu zag.
'Oi Shimara, knokken doen we buiten, dat weetje hé!'
Shimara draaide haar hoofd weg van de blik van Kanzu en mompelde iets onverstaanbaars binnensmonds. 'Je exces aanvaart, maar ik zal je niet zomaar vergeven, kwalletje.' Zei ze uiteindelijk toch maar.

'YES!' Heathcliff stak zijn beide armen in de lucht. 'Woehoew, woehoew! Shimara vind me coewl!' Hij lachte even en grijnsde toen naar haar. Hij sprong van zijn kruk af en was van plan om naar buiten te lopen, tot hij zich bedacht. Hij bleef plots staan en draaide zich met een geniepige grijns om naar Shimara. Hij liep pijlsnel naar haar toe, drukte een natte kus op haar wang, en liep als een razende gek, luid lachend de herberg uit.

Shimara kreeg een zenuwtrek bij haar oog en ze stelde zich razend snel recht, waardoor haar kruk naar achter op de grond viel. 'Ik vermoord die gast!' Riep ze woest en wilde achter hem aan gaan, maar ze werd vast gegrepen bij beide armen door Kanzu. 'Oi oi, Shimara, houd je in, houd je in!' Riep hij hard om haar wat te kalmeren, maar niks leek echt te helpen.

Kira keek naar het opstootje bij Shimara en de vreemde jongen. "gaf hij haar nou eens zoen" zei ze verbaasd tegen zichzelf. Ze keek hoe hij half gestoord wegliep en haalde haar schouders op. Je hebt vreemde mensen op deze wereld. Ze nam nog een slok van haar Osuké.

-new-


Sorrow zat aan de bar en bestelde een gewone water wat niks koste. De eigenaar die zelf achter de bar stond keek hem beetje momperig aan maar gaf hem braaf zijn glas water. Sorrow keek naar de brief die hij had gekregen van zijn vriend Lucas. Er stond niet echt veel zinnigs in de brief maar dat was te verwachten als je wist dat het van Lucas kwam. Niet wetend dat er een kolos van een man achter hem stond, kwaad kijkend naar wat Sorrow had besteld, dronk hij van zijn glas water. Kort daarna klopte de reusachtige vuist van de man vlak naast Sorrow op de bar. wat nu weer?

De man pakte Sorrow bij zijn kraag en sleurde hem 2 meter naar achter zonder waarschuwing.

Shimara liep de herberg in en knipperde even een paar keer met haar ogen toen het felle licht op haar af kwam vliegen. Daarna nam ze plaats aan de bar, waar ze altijd zat en bestelde een fles Osake, zoals gewoonlijk. Daarna keek ze even naast zich, naar de groep mannen en naar Sorrow. 'Yo' Zei ze droog en pakte haar fles Osake op toen hij voor haar werd neergezet. Ze nam er een flinke teug uit en keek weer naar de groep. 'Je maakt snel nieuwe vrienden zie ik.' Zei ze op een spottende manier en nam nog een slok.

Sorrow keek even naar Shimara en haalde zijn schouders op. Hij keek weer naar de man die hem bruut naar achter had gesluurt. 'wat?' Zei hij arrogant. De man bleek dit niet te waarderen door het feit dat zijn gezicht knalrood van woede werd. 'hoe durf je met zo'n toon tegen onze lijder te spreken' klonk een paar meter naast Sorrow. Een smalle lange man, niet al te knap en scheve tanden kwam naast de kolos staan.

Shimara draaide geïrriteerd en zette haar fles Osake hard neer. 'Hallo, ik krijg hoofdpijn van al dat geschreeuw van jullie.' Zei ze geërgerd en keek de mannen emotieloos aan.

De kolos begon weer te praten. 'zou je dat vriendinnetje even willen vertellen dat ze zich niet bemoeien met grote mensen hun zaken?'-'Dat hoeft niemand haar te vertellen.' Daar dacht Sorrow wel duidelijk genoeg in te zijn. De mannen moesten haar gerust laten en Shimara moest van zichzelf weten dat ze haar mond moest houden. De kolos geraakte lichtjes geinteresseert door de felle antwoorden die Sorrow gaf. Duidelijk had hij geen angst voor hem wat zovele andere wel hadden. Maar dat was dus slechts uit onwetendheid. De arme knul had niet eens door tegenover wie hij opstond. 'Mijn naam is-' Sorry, Ik heb geen behoefte om je naam te weten. Vertel me gewoon wat je te zeggen hebt en hoop dat het me niet kwaad maakt. Anders zul je de gevolgen snel genoeg merken'

Shimara trok geïrriteerd op en stelde zich recht. 'Wie noem jij hier...' 'Oi, Shimara, je kent de regels, niet knokken binnen.' Kanzu hield duidelijk nog steeds in de gaten waar ze mee bezig was. 'Maar...' Ze wees naar de groep en trok vragend een wenkbrauw op. Kanzu schudde zijn hoofd en draaide met zijn rug naar haar toe.
'Waarom mogen zij wel en ik niet... Niet eerlijk.' Siste ze geïrriteerd en ze keek vanuit haar ooghoeken naar wat er allemaal gebeurde.