De karaoke bar >:D

(Moet weg. xx)

Heathcliff zuchtte. 'Ga nog maar eens kijken, ik blijf hier wel wachten..' zei hij als een klein kind. Hij had echt geen zin om terug naar binnen te gaan. Misschien waren ze wel nog bezig met hun liedje. Dan zou hij zich niet kunnen inhouden, vreesde hij. 'Het was die met z'n bruin haar, een lang type.. Naast Resi..' Hij gromde even wat en schudde zijn haar door de war. 'Verzin jij maar iets he!' Heath grijnsde en wierp Sorrow een knipoog toe.

Resi bekeek van uit zijn ooghoeken Ayase, hij voelde zich warm, maar ook leeg, en bedrogen. Hij wist niet waarom, maar Ayase leek in dit licht nog een enige vriend. Een vriend die hem niet zomaar zou bedriegen, en hij was niet eens zijn vriend. De minuten vertraagde, elke seconden was als een minuut, en een minuut als een uur. De lichtjes om hem heen bleken vlammen te worden. Hij beet hard op zijn lip, zijn vingers trilden. Het duurde zo lang voordat Ayase weer zong, waar bleef zijn stem, waar bleef de muziek?

Sorrow knikte en liep naar binnen. Hij wist waarom Heathcliff niet meer terug naar binnen wilde dus stoorde het hem ook niet dat hij kinderachtig overkwam of iets dergelijks. Binnen keek hij over de menigte heen naar het podium waar Resi die al redelijk is gegroeit stond met naast zich een bruin harige jongen. Dus dat was Ayase?

Heathcliff liep buiten verveeld te ijsberen. Hij kraakte af en toe zijn vingers om de verveling te doden. Hij wist zeker dat Sorrow hem ging helpen. Sorrow was iemand waarop hij kon rekenen. Zijn makker. Hij keek even door de deur en probeerde iets op te vangen, maar zag enkel een paar mensen aan een tafeltje. Hij neuriede even een liedje en wandelde de hele tijd nerveus rond. Hij zal hem nu toch wel gezien hebben, zeker? Hij dacht even aan Ayase, en aan Resi die naast hem stond. Oke, hij miste Yuriko ook, maar hij moest dat toch niet verklaren in één of ander melig liedje? Hij draaide even met zijn duimen.

Zen kwam zo zelfverzekerd mogelijk de karaoke bar instappen, maar hij voelde zich álles behalve zelfverzekerd.
Hij was bang, bang niet geaccepteerd te worden.
Kom op, Zen, jij bent de man.. Die alles kan!
Hij grijnsde even bij die gedachte en liep direct naar de bar toe waarnaar hij een sherry bestelde.
Hij nam een klein slokje en voelde een rilling over zijn rug gaan, van het genot.
Hij keek even rond, mensen eruit pikken die hij er specialer eruit vond zien dan de rest.
Hij zag niet echt iemand, haalde zijn schouders op en bedacht zich ineens dat mensen maar naar hém moesten komen om hem te leren kennen.
Hij was geen hondje, vond hij.
Een hondje die op iedereen afliep om eraan te knuffelen.
Even grinnikte hij maar nam gauw weer een slokje van zijn sherry.

Een jong meisje kwam naast Zen zitten en glimlachte vriendelijk maar je zag dat ze nerveus was. Ze aarzelde om iets te zeggen maar besloot toch maar van niet. Onerkerheid stroomde door haar heen.
(nrml zou ik sorrow nar je toe laten komen mar hij is bezig x3)



Sorrow liep terug naar buiten waar hij een bezorgde Heathcliff tegenkwam. 'ik mag zijn uitstraling niet' zei hij droogjes. Het was ook zo. Hij vond hem er veel te zelfverzekerd uit te zien. Trouwens, jongens die zongen vond hij redelijk gay. Van Resi kon het hem niet schelen. Ergens had hij zoiets wel verwacht.

Zen zag dat er een meisje erbij kwam zitten, hij draaide zijn lichaam haar kant op en glimlachte vriendelijk.
'Hoi,' zei hij en pakte snel zijn glas sherry om zich een houding te vinden. Het bleef altijd even spannend om kennis met iemand te maken, stelde hij vast.

Heathcliff grijnsde. 'Mij ook niet..' Hij gromde even. 'Maar het is wel een uitstraling waar Yuriko op valt..' mompelde hij er maar wat achter. Even overwoog hij om zijn haar bruin te verven en zich te gedragen als Ayase, maar die gedachte wiste hij snel uit zijn hoofd. Hij keek even naar Sorrow. 'Heb je een plan?' zei hij geniepig, en trok even zijn wenkbrauw op.

Kira keek lichtelijk geschrokken rond toen ze de deur van de karaoke bar opendeed. Ze was na een poos ronddolen tot de conclusie gekomen dat ze weer verdwaald was geraakt en had uiteindelijk besloten om de volgende bar die ze tegenkwam in te gaan. Alleen dat het een karaoke bar was had ze niet verwacht. Ze bleef even in de opening staan en toen ze enkele bekende zag staan besloot ze om echt naar binnen te gaan en niet in de opening blijven staan. Ze zag aardig wat mensen rondlopen en besloot om op een rustige bank te gaan kijken naar de zingenden mensen. Zelf was ze niet echt van plan mee te doen, ze kon wel zingen maar liever niet in het openbaar. Kijken deed ze liever.

Het meisje glundderde op een lieve mannier toen hij hoi tegen haar zei. Verlegen antwoorde ze terug. Ze had een schattige glimlach zeker met die sproetjes. 'um, ik vroeg me af...' Begon ze aarzelend. 'mijn vriendin-' Abrubt werd haar zin afgebroken door een ander meisje die om haar nek kwam hangen. Zei leek in tegenstelling tot het andere meisje helemaal niet verlegen maar juist heel spontaan. Ze lachte vrolijk naar hem. 'tss, Mimaiko, niet gaan zitten liegen dat ik het hem wilde vragen! Jij wou zijn nummer' Meteen werd Mimaiko knal rood en keek beschaamd naar beneden.


Sorrow tikte met zijn wijsvinger tegen zijn kin en keek bedenkend opzij. 'hmm, ja, ik heb wel iets. Wat als ik zogezegt bevriend geraak met Ayase? Daarvan kunnen we iets maken. Jij kiest. Wil je dat hij word gedropt in the middel of no where tussen demonen en schaduwen? Dat ik hem uitlok tot een verlaten steeg of iets dergelijks om hem daar met alle gemak in mekaar te laten slaan of leugens over hem verspreiden met zelfgemaakt bewijs? als je die niks vind verzin ik wel wat anders'

Zen trok een wenkbrauw omhoog toen een meisje om haar nek kwam hangen, maar dat ging al gauw over naar een grijns, 'Mimaiko, dus,' zei hij terwijl zijn blik nog steeds op het andere meisje hing.
Bingo..
Toen hij pas door had waar het over ging begon hij te grinniken, 'Mijn nummer?' zei hij alsof hij hel verbaasd was dat iemand naar de nummer vroeg, dus niet. 'Tsja, wie wilt nou me nummer?' zei hij terwijl hij speels naar het andere meisje keek, hij speelde het gewoonlijke spel, uitdagen.

Heath grijnsde even, maar toen verdween zijn grijns, omdat hij dacht aan Yuriko. Het was waar wat Sorrow gezegd had. Zij zou het niet waarderen als hij Ayase iets zou aandoen. Ze zou hem waarschijnlijk haten. Hij keek op naar Sorrow. 'Dat kan ik echt niet doen, man..' zei hij zelf een beetje teleurgesteld. 'Het verste dat ik kan gaan is hem een blauw oog slaan!' Hij zuchtte even. 'Het is niet omdat ik Yuriko nu niet voor me kan hebben, dat ik mijn kansen voor later ookal moet vergooien?' Hij kreunde verontwaardigd en sloeg met zijn hand tegen zijn hoofd.

De twee giegelenden. Mamaiko haalde een papiertje tevoorschijn en scheurde het in 2. Haar vriendin haalde een potlood tevoorschijn en gaf die met plezier aan Zen. Mamaiko probeerde oogcontakt te maken en glimlachte verlegen. 'um, wat was jouw naam?'


Sorrow keek hem vals aan. 'ze hoefd dan ook niet te weten dat jij het was. Ze zal alleen maar weten dat ik heb deelgenomen. Zelfs dat word al moeilijk om te ontdekken'

Zen grijnsde en pakte de twee briefjes met het potlood aan.
Hij schreef op beide blaadjes zijn nummer en gaf het weer terug aan de twee meiden.
'Oh, ik ben Zen,' zei hij glimlachend naar Mimaiko.
'En.. Jij heet?' zei hij met een bij dichtgeknepen oog kijkend naar het andere meisje.

'Sakuru' Zei ze met een knipoog. Ze keek vluchtig naar de twee jongens die stonden te zingen. 'he, wat zeg je ervan als we na hun ook eens een poging zullen wagen?' Haar uitdrukking was speels en uitdagend. Ze wou duidelijk weten wat voor iemand Zen was. Mamaiko durfde niet echt veel te zeggen en liet het praten aan haar vriendin over.

Ayase keek naar de grond, en de wereld om hem heen leek even te verdwijnen, in een diep donker dal. Voor een paar seconden was het stil, maar opeens stond Resi naast hem, hem op te vangen met een stem als een nachtegaal. Ayase glimlachte, Resi kon hij tenminste vertrouwen. Ayase pakte zijn gitaarspel op, en zong verder. Zijn ogen versperden even bij het zien van Heath, die boos de zaal uit was gelopen. Ayase besloot zich er niets van aan te trekken, zijn gedachten waren enkel bij Yuriko. Hij vroeg zich af hoe het nu met haar ging, of ze wel veilig was. Ayase glimlachte naar Resi. Op de een of andere manier gaf zijn verschijning hem hoop.

Zen haalde zijn schouders op, 'Naja, ik kan niet zo.. ehr, goed zingen,' zei hij.
Ondertussen had hij een lichte blos op zijn wangen gekregen.
Hij wist het niet zeker waardoor het kwam, hij hield zichzelf gewoon voor dat het het er warm was.
Hij keek weer even naar Mimaiko en stelde vast dat zij heel anders was dan Sakuru.
Onmogelijke vriendschap..

Heath keek Sorrow twijfelend aan, en overwoog alle mogelijkheden. Hij wou niet het risico nemen dat Yuriko hem ging haten, toch? Maar aan de andere kant, wou hij die Ayase wel eens terugpakken. Niet dat hij hem iets persoonlijk had aangedaan. Heath was gewoon jaloers. Stikjaloers op het feit dat Yuriko met hem was, en daar kon hij nu eenmaal niet tegen. Hij keek naar Sorrow. 'Ik weet het het niet, hoor..' Hij trok even een scheve mond en zuchtte. 'Ik vertrouw je heus wel hoor, maar ik heb gewoon zin om hem eens te laten kennis maken met mij vuist, weet je..' Hij grijnsde even zwakjes.

'dusje bedoeld nu gewoon op hem agstappen, hem een mep verkopen en dan weer vrolijk en opgelucht weg lopen? Heath, als Ayase dat zou vertellen aan Yuriko dan wilt ze je niet meer zien, geloof me maar bij die woorden'


Sakuru zette een pruillip op en keek beteurterd. Maar de speelse twinkeleing in haar ogen verdween niet.
Mamaiko glimlachte zwakjes en plooide steeds opnieuw het stuk papier tot zo klein mogelijk.

Zen dronk de het laatste beetje van zijn sherry op en keek weer naar de twee meiden.
'Zo, anders gaan jullie toch gewoon zingen?' stelde hij met een speelse grijns voor.
Meiden uitdagen, z'n passie.

Sakuru begon te glunderen terwijl Mamaiko wegzonk van verlegenheid. 'jammer dat je niet mee wilt zingen' Wist ze uit te brengen. Maar dan wel door zijn blik te ontwijken. 'tss, Mamaikoo, hij wilt niet. Inplaats daarvan kan jij eens aan pronken met je zang talenten' klonk Sakuru weer vrolijk.

Zen grijnsde.
Hij mocht die Sakuru wel.
Ze was best wel gemeen tegenover haar vriendin, vond hij.
Maar wel knap..
'Nou, dat zou ik nou wel eens willen horen, Mimaiko,' zei hij alsof hij haar al jaren kende.

Mamaiko wende haar blik af en staarde beschaamd naar de grond. Ze mompelde iets instemmend waarvan Sakuru wist dat dat een ja betekende. Ze omhelsde haar beschaamde vriendin en glimlachte trots. 'das m'n meisie!'

Zen grinnikte om Mimaiko.
'Kan ze wel zingen?' fluisterde hij speels naar Sakuru terwijl hij Mamaiko nog even bekeek.

Sakuru knikte. 'tuulijk kan ze dat' Speels wreef ze over Sakuru haar hoofd met haar knokkels waardoor haar lichtblonde haar helemaal in de war geraakte. 'alleen moet ze niet zo verlegen zijn en haar mooie stem leren gebruiken'