Het huis van de familie van Kira

Aan de rand van een gezellig plattelandsweggetje staat een groot gezellig boerderijtje. Aan de weg staat een groot bord waarop met -afgebladerde- verf de naam Tachibana geschreven. Dit is het begin van het erf van de boerderij die al eeuwen in Kira's familie's bezit is. Het huis is in al die eeuwen niet -op de hoognodige reperaties na- veranderd. Als je aan komt lopen word je vaak verwelkomt door het luid gegak van de waakganzen of 2 erg gevaarlijk uitziende honden, en niet veel later door 1 van de bewoners van de boerderij. Meestal word je dan direct meegeloodsd naar de keuken van de boerderij om een lekkere kom soep te eten of iets anders wat er op dat moment op het vuur staat te pruttelen. Het is een gezellige bedrijvigheid al zijn er natuurlijk de nodige gezinsruzie's.

regels: vrij
personen: vrij, maar natuurlijk niet met ze alle onverwacht op bezoek te komen al kan je er natuurlijk langskomen en nieuwschierig zijn of dit de familie van Kira is.

Kira kwam vrolijk aangelopen, normaal zou ze gaan rennen maar iets hield haar tegen. Waarschijnlijk de angst voor boze blikken omdat ze zomaar weg is gegaan naar het westen. Maar dat kon haar vrolijke stemming niet drukken en al helemaal niet meer toen ze het luid gegak hoorde van de ganzen gevolgd door luid geblaf van 2 honden hoorde. "Tara, Sway" riep ze luid en ging op haar knieën zitten en wachte tot er 2 honden boven op haar sprongen. Kira lachte vrolijk en knuffelde de honden, ze had niet verwacht dat ze zo blij zou zijn om weer op de boerderij thuis te komen. Na een uitbundige begroeting stond ze weer op en liep nu sneller naar de boerderij.
Kira gooide de deur met een klap open. Gelijk werd ze verwelkomd door een geur van versgebakken brood, dat was een ding wat ze al bijna vergeten was; het versgebakken brood van haar oma. Haar oma die net bezig was met het brood uit de oven te halen schrok van de deur maar toen ze zag wie het was zette ze het brood direct op het aanrecht en rende naar Kira en gaf haar een grote zoen zoals oma's die geven op haar wang. Gevolgd door een omhelsing van haar vader en moeder die door het geblaf van de honden ook een kijkje kwamen nemen. Kira liet alles gelaten over haar geen gaan, dit was nooit haar sterke punt aangezien ze de langste was en het er dus vaak erg klungelig uitzag. "Hoe gaat het meisie?" vroeg haar moeder die een glas met verse melk inschonk en het op tafel neerzette. "Goed" zei Kira menend uit de grond van haar hart. Ze plofte op 1 van de houten stoelen neer, ze wist dat er nog een spervuur van vragen op haar af zou komen en ze dus beter kon zitten.

Kira hing vermoeid over de leuning van de stoel, ze had alle vragen beantwoord en zo goed en kwaad als het ging het onderwerp Resi en Mia te vermijden. Op dat moment kwam haar zusje binnen. Kira stond op om haar te omhelzen, maar ze stopte toen ze haar zag staan. Ayuki was anders geworden, ze had haar haar geverfd en gebruikte lagen make-up. Ayuki glimlachte flauwtjes naar Kira, maar nam geen aanstalte om naar Kira toe te komen. Ze zwaaide haar lichtblonde haren over haar schouder "Ik ga naar m'n kamer" zei ze met een stem zoals de popuplaire kinderen altijd gebruikten op school. Kira fronsde haar wenkbrauwen, haar liefe zusje deed zo afstandelijk, zelfs een beetje bitcherig. Haar moeder glimlachte "Het is de leeftijd." Kira grijnzde "Ik ga naar de stallen." Ze liep naar buiten, dit was geweldig om weer even thuis te zijn.

Kira rommelde wat in de stallen ze had het gemist, maar als de tijd werd teruggedraait was ze zo weer op reis gegaan. Het leven op de boerderij werd als snel een sleur. Kira wist dat dat niet de enige reden waarom ze weg was gegaan de kans op uithuwelijking was groot er groot. Haar ouders waren redelijk ouderwets en ze had de huwbare leeftijd al berreikt. Ze schudde haar hoofd, hier wilde ze nu nog niet aan denken. Snel liep ze door naar de paarden stallen en snoof de paardenlucht op. "hmmm" Ze liep langs de stallen en hier en daar gaf ze een paard een pluk hooi of een aaitje over de hals. Ze liep door naar het einde van de stal en ging op de hooistapel zitten, wat ze altijd deed om even tot rust te komen. Ze had het geweldig gevonden om weer even thuis te zijn, maar haar benen jeukte nu al om weer verder te gaan en toch wilde ze nog langer thuis blijven. Eigenlijk was ze gewoon veel te wispelturig om lang op 1 plek te blijven en als ze weer weg ging wilde ze weer terug. Soms was Kira's gedachte gang erg ingewikkeld