De Eerste missie

Heathcliff blies een lok haar uit zijn ogen en keek bedenkelijk naar Mido. Wat een uitslover.. Pff.. Heathcliff dacht zo wel vaker over jongens die hij niet kende.

Shimara nam een hap lucht en begon het antwoord te geven, nog voordat Maliah haar mond open kon trekken. 'De snelste route is via het bos van Osuké. Zo kunnen we via een aantal overige blokken en touw bruggen. Dan komen we ongeveer een dag later aan in Kirkus zelf en kunnen we overnachten in een herberg, of buiten. Via Kirkus kunnen we optrekken naar het gebergte gebied en zo komen we vanzelf bij de locatie van onze missie.' Ze kwam weer op adem en keek toen weer droog naar de andere.

Kira keek met grote ogen naar Shimara, dat kwam er wel heel snel uit. "Zullen we dan maar vertrekken? Het klinkt als een lange reis" Ze tilt Amado op en aait hem over zijn koppie

Zero hield ze wapen in ze hand en hij draaide zich om en pakte ze grijze tas die hij over beiden schouders deed. '' Kom op dan..'' Hij keek al wachtend wie al mee ging lopen met hem! De Missie van vanaf nu . Officieel Begonnen

Yia ging naast Kira staan. 'Wat lief!'Zei ze met een blik op het draakje in haar armen. Ze richtte zich tot Shimara. 'Inderdaad.' Stemde ze in met Kira. 'Lets go!'

Sorrow begon dan maar al richting het woud te stappen. Ze bleven maar zeggen dat ze moesten vertrekken dus waarom deden ze het dan ook niet gewoon. Hij wachte daarom niet en vertrok gewoon. De anderen moesten hem maar volgen.

Zero die dus maar samen al liep, ging voorop zelfs al was hij niet als leider gekozen. '' Hmm..'' Hij hoorden vreemden geluiden in het bos, hij had niet eens het woud compleet ingelopen met het team, maar hij wist al dat ze dit allemaal snel moesten halen.

Shimara liep achter Mido aan, greep hem bij zijn kraag en trok hem mee. 'Niet die kant op idioot.' Bromde ze lichtelijk geïrriteerd en liet hem los toen ze op het goede pad stonden. 'Laat het leiden naar de locatie maar aan mij over.' Ze bleef even staan en wachtte af tot de andere zouden komen. Dit zou leuk worden zeg... Met een aantal andere een missie doen... Niet dus. Ze was gewent om in haar ééntje op pad te gaan en zonder hulp -en last- van andere.

Yia liep achter Shimara aan. Rustig en met stevige pas liep ze door. Ze dacht aan de Zilveren draak. Dat zal ik met jou nooit laten gebeuren... Ze aaide over haar eigen ei. We gaan die draak redden!

Kira begon achter de andere aan te lopen en glimlachde naar Yia "Is hij ook, nog even en de jouwe komt ook uit". Amado sprong van haar schouder en begon Yia onder te snuffelen en gaf haar een natte lebber.

Zero die achter Shimara aanliep had geen behoefte tot een conflict tussen de zes personen die met hem mee reisde. Hij zei niets, maar observeerde! hij vond het hatelijk dat hij niet snel sterker werdt. Ik moet meer kracht hebben.. Deze missie moest belangrijk zijn voor hem.

Yia moest lachen toen Amado haar likte. Ze aaide hem over zijn kop en veegde haar gezicht af. Ze wende zich tot Kira. 'Dat hoop ik!' Zei ze vrolijk. Ze bleef nog even naar Amado kijken, die actief om zich heen keek en alles goed in zich op leek te nemen.

Opeens stond Shimara stil en keek ze achter zich. 'We worden gevolgd...' Zei ze langzaam en op nadenkende toon. Ze wist zeker dat ze gevolgd werden, ze voelde de grond lichtelijk trillen en de bladeren van de bomen zag ze schudden. Het klopte niet helemaal...

Maliah zuchtte diep van vermoeidheid en radeloosheid en keek al hoofdschudden de groep na. Als dat maar goed ging... Ze had eigenlijk haar twijfels erover, aangezien dit de eerste missie was en dingen die voor het eerst gebeurde, gingen nooit helemaal goed. Toen de groep uit het zicht verdwenen was, draaide ze zich om en liep de tempel in. Ze moest er op toe zien dat alles goed zou aflopen...

Kira luisterde maar het enige wat ze hoorde was het ruizen van de bladeren door de wind. Verder hoorde ze niets verdachts. "Wat bedoel je?" op 1 of andere manier begon ze te fluisteren. Amado sprong op haar schouders en klom in haar kleding alsof hij zich wilde verschuilen tegen naderend onheil.

Yia bleef ook stil staan en luisterde aandachtig. Ook zij hoorde iets. Ergens in de verte, waren zacht voetstappen te horen. Bijna onhoorbaar. Yia knikte, als instemming van Shimara's uitspraak.

Shimara zuchtte en draaide zich om. Bomen werden omver geduwd en het wezen werd zichtbaar. De witte huid dat helder scheen door de weerkaatsing van de zon verraden eigenlijk al wie het was... Sanou... Hij was enorm en bijna al volgroeid... Toch zaten zijn vleugels nog dicht geklapt.
Hij stormde op Shimara af en hing met zijn enorme kop voor haar hoofd. Hij keek haar met zijn grote blauwe ogen vol onbegrip aan.
'Stoute Sanou! Je mag niet mee, dat weet je! Je moet bij Yukira blijven!'

Kira keek lachend naar Sanou en trok haar wenkbrauw op "Dat ik hem niet hoorde aankomen". Op dat moment sprong Amado uit haar trui en rende naar Sanou toe. "Amado, kom hier" Ze rende achter Amado aan en dook op zijn achterpoten. Amado keek haar verontwaardigt aan alsof hij wilde zeggen: Mag ik niet zelf weten wanneer ik wil spelen. Kira aaide hem "nu even niet"

Ciara kwam rustig op Sanou afgelopen en begroete hem sober. Daarna ging ze weer trouw naast Sorrow staan en zwiepte met haar staart heen en weer.

Heathcliff keek bedenkelijk naar Sanou en naar Shimara. Hij dacht aan Goliath die waarschijnlijk gewoon weer lag te slapen. Hij grijnsde even suf en keek in de verte. Hij zag niet echt iets wat hem interesseerde. Hij had in het begin van de missie besloten dat de anderen het werk maar moesten doen, hij zou wel gewoon volgen.

Zero die verder liep met de rest keek hun en hield ze mond dicht. Hmm..beter opletten Zero.. Hij moest en zal sterker worden, kosten wat kost.

Nadat Sanou eindelijk weg was gegaan, vervolgde Shimara haar stap. 'Oké, het tempo moet hoog blijven nu, want we moeten voordat het donker is uit het bos zijn, bij het eerste open blok. Tenzij jullie natuurlijk zin hebben om in het donker hier te slapen, waar de kans 78% is om verslonden te worden door demonen en schaduwen.' Ze keek niet achter zich naar de andere, maar liep gewoon door. Als ze niet door zouden gaan lopen, werd het een gevaarlijke tocht in de avond.

Zero die naast haar liep keek voor zich uit en begon wat van zich te laten horen. ''Als we er zijn hoeveel slaaptijd heeft deze missie nodig in totaal. '' Hem interesseerde dat niet. Hij wou van alles wat kon sterker worden. en ze moesten nu eens Eindelijk die draak gaan halen!

Kira zette Amado weer op de grond toen Sanou weg was "Oef, je begint zwaar te worden". Amado gaf een plagend geluidje en rende vrolijk verder op de grond mee. Kira lachte en zette er flink de pas in om Shimara bij te houden, het idee om s'nachts verslonden te worden stond haar niet echt aan.

Shimara keek emotieloos vanuit haar ooghoeken Zero aan, maar keek nog geen twee seconden later weer voor zich. 'Hoe moet ik dat weten? Ik kan toch niet zien hoelang die gassies van plan zijn om in het gebergte te blijven? We moeten gewoon zo snel mogelijk er komen, zodat we er zeker van zijn dat we op tijd aankomen. Ik ben geen helderziende.' Ze sprak lichtelijk geïrriteerd. Alsof ze alles kon weten, kom op zeg! Ze moesten maar snel verder lopen, als ze te laat waren, was het niet hun schuld toch? Dan was het de schuld van Maliah, omdat zij hun op pad had gestuurd.