Het kleine rommelige winkeltje op de hoek.

In een haast liep mia de eerste beste deur binnen die ze zag. het was een kleinne smalle hal naar achtere die uitkwam op een té rommelige winkel. ze was hier naar binnen geschoten om aan de drukte buiten te ontkomen. ze zag vanalles om haar heen, dromenvangers, sieraden, boeken en nog veel meer. wat ze precies zocht wist ze nog niet, het was iets wat haar anders zou maken. iets waardoor ze zich kon onderschreiden van haar moeder. messchien iets met haar haar, daar dacht ze al een langere tijd aan...

Kira opende voorzichtig de deur. Ze had het gevoel dat ze in een andere wereld stapte. Het winkeltje was zo rommelig en anders dan andere winkels. Ze keek nieuwschierig rond, hier waren bijna allemaal dingen die een normale winkel niet verkocht. "Gaaf" fluiisterde ze inzichzelf toen ze een soort enorme dromenvanger zag. Ze had niet door dat Mia er stond en keek nieuwschierig rond.

Mia strekte haar vingers uit naar iets wat er raar uitzag maar trok ze angstig terug toen het bewoog. snel liep ze door naar de volgede spullen, er zaten dingen tussen die ze nog nooit gezien had. ze keek met grote ogen naar alle spullen en raakte ze af en toe twijfelend aan met haar vingers. Ze vergat de winkel om haar heen en keek geintreseerd naar de spullen om haar heen die in de winkel hingen. ''hoe in hemelsnaam'' fluisterde ze zacht.

Mia snuffelde wat verder toen ze een paar potjes verf zag staan. Haarverf! ze graaide een potje van de plank af en bekeek het. het was de kleur bruin, én ze had genoeg geld. ze bekeek het potje even terwijl ze twijfelde, zou bruin me wel staan? zulke gedachtens gingen door haar hooft. ''Bruin, goed keus'' mompelde een vrouw van rond de 30 die een eindje verderop stond. ze liep richting mia en stak haar hand uit, ''ik ben Lisbeth'' ze glimlachte aangenaam en keek mia aan. Mia schudde de hand met de hand waarmee ze het potje niet vasthield, ''mia'' haar blik was gericht op het potje. ''bruin dus'' herhaalde Lisbeth, '' als je wilt kan ik het zo ook wel bij je verven? veel mensen weten niet hoe dat moet?'' Mia's ogen werden groot terwijl ze de vrouw aankeek, het was een idee, het was nooit echt een duidelijke gedachte geweest. ''en u weet wel hoe dat moet?'' vroeg mia aarzelend. Lisbeth knikte heftig terwijl ze het potje uit Mia's hand pakte, ''ik heb een tijdje haarproducten gemaakt en deed knipbuurten voor de mensen die het konden betalen'' ze grinnikte en keek half naar Mia. Lisbeth zag de bezorgde blik op mia's gezicht en grinnikte, ''schatje, voor jou doe ik het gratis. op een voorwaarde! dat je ook het knippen en alles aan mij overlaat, okee?'' Mia dacht even na, waarom ook niet? de vrouw leek aardig en het volgens haar had ze er ook verstand van. én het zou haar eigen ik creéren en niet een van haar moeder. ''ohke'' zei mia met een grote grijns, ze was benieuwt of Lisbeth het niet zou verpesten. wat zou het eigenlijk ook uitmaken? het was maar haar...

Een tijdje later liep mia de winkel uit, haar lange witte haren waren ingeruilt voor bruine haren met laagjes. Mia persoonlijk vond het erg leuk, wat andere er van vonden wist ze niet, Lisbeth vond het iniedergeval ook erg leuk! Mia had een dromerige glimlach op haar gezicht toen ze door de straten wandelde. echt bij haar normale bewustzijn was ze niet, ze was helemaal in haar nopjes met haar haar

Kira blies stof van een soort doos wat uiteindelijk een stapel boeken bleek. Ze pakte voorzichtig 1 van de boeken van de stapel. Het boek leek of als je het alleen al aanraakte uitelkaar zou vallen, maar dat viel mee. Voorzichtig opende ze het boek, ze proeste het uit van het stof die zich had opgehoopt tussen de bladzijde's. Snel legde ze het boek weg dat over scheepsvaart bleek te gaan. Kira keek rond en zag nog net een meisje met bruine haren de winkel uitlopen, ergens kwam ze haar bekend voor.

Kira draaide zich weer om naar de stapel boeken, ze kon maar niet bedenken wie dat meisje was maar had ook geen zin om daar haar hoofd over te breken. Ze bladerde voorzichtig de volgende boeken van de stappel door, elk boek ging wel over wat anders. Er was zelfs een boek over de kweek van een asperge. Wie schrijft daar nou een boek over dacht ze spottend. Ze legde de boeken weer terug op hun plek en liep de winkel door. Dit was echt een leuk winkeltje, alleen er zijn weinig dingen die je echt zou willen kopen. Vlak voor Kira de winkel uit wilde lopen viel haar oog op een dik boek dat tussen een oude vaas en een kapot zwaard lag. Op 1 of andere manier was ze nieuwschierig naar het boek en liep er heen. In tegenstelling tot alle andere boeken die ze net had bekeken zat dit boek helemaal niet onder het stof, het leek eerder alsof hij er net was neergelegd. Voorzichtig pakte ze het boek op, dit boek had wad bijzonders al was het gewoon een boek in een winkel. Ze keek naar de kaft die rijkelijk was versierd met kleine tekeningetjes, De geheimen van Azzulacta. Luidde de titel. Voorzichtig maakte Kira de riempjes waarmee het boek gesloten was los. Ze bladerde door het boek heen, het zag eruit alsof het door verschillende mensen was samengesteld. Elk hoofdstuk had een ander lettertype en andere schrijfstijl. Kira las de tekst op de eerste bladzijde: Voor iedereen die meer wilt weten over Azzulacta en zijn geschiedenis. Er staan prachtige fabels en sage's in. Kira fronste haar wenkbrauwen dit klonk meer als een reclame tekst dan als een voorwoord of iets dergelijks.
Ze haalde haar schouders op en liep met het boek naar de balie om te betalen. De prijs was laag en ze had wel zin om weer wat te lezen. Ze gaf het geld dat de eigenarresse vroeg en liep tevreden de winkel uit.