Het luxe hotel in Shinshisu

Nayla wierp kort een ongeruste blik naar Chiyo. Toen ze zag dat ze een kwade blik naar de wachter wierp wist ze meteen dat ze ok was en liep achter Anza aan. Chiyo legde geëgert haar haar weer in orde en liep mopperend achter Anza en nayla aan. Normaal gezien was ze niet zo slecht gezind. Normaal was ze vrolijk en kon ze met alles lachen maar zoals eerder vermeld. Ze was vandaag snel op haar teentjes getrapt.

Anza wees naar een paar bankjes die aan de kant stonden en liep zonder nog iets te zeggen naar een groepje mensen. Allemaal hadden ze een beschermende outfit aan en droegen ze wapens bij zich. Anza kreeg niet meer dan zijn katana en tonfa's met sikkels eraan.
De groep mannen ging op één van de velden staan, op 30 meter afstand van Anza. Allemaal namen ze een houding aan, met wapen getrokken. Anza stond gewoon een beetje zoals altijd, verveeld met zijn handen in zijn zakken, terwijl hij gaapte.
Een nieuwe dag, een nieuwe training die te veel van zijn tijd in beslag zou nemen.

Nayla ging met een plof neer zitten in tegenstelling tot Chiyo die gewoon op haar gemak ging neer zitten. Ze haalde haar gsm boven en begon spelletjes te spelen. Ze had geen behoefte om dit schouw spel te gaan bekijken. Dat liet ze over aan Nayla.

Anza begon luidkeels te gapen, toen de groep mannen het teken kregen om aan te vallen. Toen Anza een hoop lawaai hoorde, keek hij even op, met nog vocht in zijn ogen van het gapen. Eén van de mannen was al vlak voor hem en haalde uit met zijn katana. Anza sprong een aantal meter naar achteren, zonder zijn houding eigenlijk te veranderen. Gewoon nog met zijn handen in zijn zakken.
Toen dezelfde man weer op Anza af kwam rennen, mijn zijn zwaard boven zijn hoofd gerezen en klaar om toe te slaan, deed Anza een stap naar voren en schoof met een ruk zijn Katana een stukje uit de schede, waardoor het handvat in de man zijn maag kwam. Even, voor ongeveer 3 seconden lang bleven ze beide zo staan, tot de man zich uiteindelijk op de grond liet zakken.

'kyaaa!' Tierde Nayla weer uit en bewonderde Anza vanop een afstand. Chiyo had alleen maar verast op gekeken. De enigste persoon die ze die beweging ooit had zien doen was haar broer. Stiekem keek ze maar probeerde dat zo goed mogelijk te verbergen. Misschien was het daarom dat het net wel enorm opviel.

Anza keek vanuit zijn ooghoeken even naar Nayla en Chiyo. Het constante gegil irriteerde hem mateloos. Maar toen hij de vluchtige blik van Chiyo nog net kon opvangen, lachte hij in zichzelf. Hij begon een beetje te vermoeden wat voor een type Chiyo was.
Snel richtte hij zich weer op de groep, die hem omsingeld had. Zuchtend deed Anza zijn katana weer helemaal terug in de schede en wachtte tot de eerste aanval gedaan werd.
Eindelijk sloeg de eerste toe, van opzij. Met een draai zo snel dat je het bijna niet kon zien gebeuren, draaide Anza zich naar zijn tegenstander en viel hem aan met een *Nikitsuke. Toen de volgde aanviel, vervolgde hij zijn aanval met een *Kiritsuke. Zijn aanvallen waren snel, vlug en meedogenloos.

(* Nikitsuke, het trekken van het zwaard, gevolgd door een snijdende slag
* Kiritsuke, de snijdende of stekende slag na nikitsuke )

Chiyo had gezien dat Anza had gezien dat ze naar hem keek. Snel tokkelde ze weer op haar gsm en probeerde geen rode wangen te krijgen van schaamte. Nayla keek met grote ogen naar iedere beweging die Anza maakte. 'ooh, oo!!, oooeh!' Ze bewonderde echt iedere beweging en het begon Chiyo steeds meer te irriteren. Op zeker moment was ze het beu pakte ze Nayla haar hoofd onder haar arm en wreef met haar knokkel hard op Nayla's hoofd. 'nayla.. wil je even je mond houden. Je begint door te draaien daar binnen.' - 'itai, itai, itai,..'

Na een paar minuten, liep Anza weer de vecht ring uit, met een verveelde uitdrukking op zijn gezicht, zoals hij eigenlijk altijd wel had. De groep mannen lagen allemaal of op hun rug, bij te komen of zaten bij de eerste hulp.
Met een zucht ging Anza op de grond tegen een bankje aan zitten, waar een paar spullen lagen, waaronder een handdoek en een fles water. Omdat de zon hoog scheen, had hij een beetje gezweet en dorst gekregen. Van het gevecht kreeg hij alleen maar verveling.
Terwijl hij uit de fles dronk, depte hij de zweetdruppels van zijn voorhoofd.

Nayla kwam onmiddelijk bij hem staan met een verse handdoek. 'Anza-senpai, aanvaard deze a.u.b.' Ze probeerde zo beleefd mogelijk te klikken om misschien daardoor zijn aandacht te winnen. Helaas kreeg ze alleen maar een tik van Chiyo tegen haar voorhoofd als antwoord. 'itai...' jammerde ze zacht. 'let niet op haar, ze is net zoals vele anderen net lid geworden van je fan club' Na die woorden draaide ze met haar ogen. Meisjes zakten enorm van niveau als ze een jongen begonnen te aanbidden. Het was zo... idioot. 'best wel goed wat je daar deed.

Anza keek met opgetrokken wenkbrauwen naar de twee meiden, die om de seconden wel in gevecht met elkaar leken te zijn. Misschien kwam het omdat hij erbij was?
Zijn ogen begonnen wat op te lichten toen Chiyo begon te praten. Zo te horen begon ze wat te ontdooien, want ze praatte op een gewone manier tegen hem. Nou ja, soort van. Wat waarschijnlijk voor haar gewoon was.
'Ik dacht dat je niet zat te kijken omdat je zo druk bezig was met dat ding van je,' zei hij op een plagerige ondertoon en diep in zijn ogen, ver weg kon je een uitdagende fonkeling zien schitteren.

'...' Even leek ze niks te weten zeggen maar een smoes schoot haar te binnen. 'Nayla heeft het me verteld.' Probeerde ze zo goed mogelijk te liegen.
Ze gaf een onopvallende stamp met haar elleboog tegen Nayla haar arm als teken dat ze het spelletje mee moest spelen. 'uh..hehe, ja' bevestige ze dan maar op een nogal krampachtige mannier.

Anza keek haar ongeloofwaardig aan en schudde zijn hoofd. 'Liegen is zo zwak en voorspelbaar. Ik heb ogen weetje, ik zag het heus wel,' zei hij terwijl hij zich recht stelde.
'Heer Hotohori,' klonk er in de verte. Anza draaide zich een kwartslag om en zag een oude man naar hen toe lopen. De raadsman van de familie. Hij hield ook wel alle geplande afspraken voor Anza bij en vertelde ze aan hem.
'Uw ouders hebben voor vanavond een ontmoeting met 10 jonge vrouwen georganiseerd, voor het kiezen van een verloofde. En voor morgen avond is er een gala georganiseerd, met de families: Kakobora, Duran, Hearts en Sumaki,' zei de man, terwijl hij de namen van de families voorlas van een uitgerold blad.
'Ik moet vandaag op een missie, waarschijnlijk ben ik dus voor 3 tot 4 dagen niet aanwezig. Zeg maar dat het me spijt tegen vader en moeder,' zei Anza en keek verveeld naar de man. Nog één zo een feest en hij zou sterven van verveling.
De man knikte, met een teleurgestelde blik en liep weer weg. Toen hij weg was, haalde Anza opgelucht adem.

Sumaki... Herhaalde Chiyo in gedachte maar probeerde het al zo rap mogelijk weer te vergeten. 'zozo, ze willen je uitgehuwelijken' Klonk ze plagerig. In rijke families was wel zo iets gebruikelijk. De kans was groot als zij terugkeerde naar haar familie dat met haar het zelfde zou geburen. De gedachte alleen al gaf haar kouwe rillingen. Nayla kon de teleurstelling niet verbergen. Een ander meisje dan haar zou de kans krijgen om met hem te trouwen. Niet 1 maar zelfs 10! Soms wenste ze dat haar ouders net zo rijk waren als die van Chiyo en nu ook die van Anza. Andere rijke mensen kende ze niet.

Anza legde zijn hand op Nayla haar hoofd en gaf haar een aai, als een soort geruststelling. 'Ja, ze proberen dat al 2 jaar lang. Ik zit niet te wachten op zo een saaie griet, die alles doet wat je aan haar vraagt en stuff, dus verzin ik 2 jaar lang nu al smoezen, om eronderuit te komen,' zei hij en gaapte weer.
Hij had al die meiden een keer gezien. Ze waren best knap, maar dat was dan het enige voordeel dat er was. Allemaal waren ze formeel, netjes en hoffelijk. In één woord samengevat dus saai.

Nayla bloosde zachtjes toen Anza zijn hand op haar hoofd legde. 'en ze blijven er in trappen? Denk je niet dat ooit op een dag je er niet meer onderuit zult kunnen komen?, dan zul je uiteindelijk wel zo'n meisje moeten aanwijzen als jouw verloofde.' zei Chiyo verstandig en lichtjes nieuwsgierig. Ze wist niet of Anza het wel besefte dat meisjes van rijke afkomst verplicht werden zich zo te gedragen. Bijna ieder van hen werd het zwijgen op gelegd tenzij ze zeiden wat hun ouders of begeleiders wilde dat ze zegden. Je mocht werkelijk van geluk spreken als vrouw als je enige inspraak hebt met wat er met je gebeurd. Bij haar ouders was het zelfs zo ver gekomen dat ze is weg gelopen van huis. Chiyo durfde zelfs te wedden dat er nog zo veel andere waren die net de zelfde gedachte hadden als haar maar het gewoon niet durfde. Misschien waren er wel bij die ergere gedachten. (zelfmoord) Bij die was het te hopen dat ze het niet durfde.

Anza rekte zich uit, waardoor je de botten in zijn rug luid kon horen kraken. 'Zolang het werkt, blijf ik het zou maar doen. Als ze er achter komen, dan weet ik nog wel een andere oplossing,' zei hij en een koude uitdrukking wakkerde aan in zijn ogen. Zijn gezicht bleef gewoon hetzelfde staan, neutraal met een lichte verveling erin te kunnen zien.
'Hoezo ben je daar eigenlijk zo in geïnteresseerd?' vroeg hij met een nauwelijks te horen plagerige ondertoon in zijn stem.
Wat Chiyo kon, kon hij ook. Niet dat het zoveel vermaak op leverde, maar meer vermaak dan die duffe training van net. En, het is beter iets dan niets. Bovendien was het voor hem nog een raadsel wat voor een type ze was, dus wilde hij daar wel achter komen.

'omdat het mij later misschien ook kan overkomen' antwoorde ze kalm. Niet besefend dat hij lichtjes op een plagende toon had gepraat. Ze besefte trouwens ook helemaal niks van het feit dat hij haar uithoorde op een subtiele mannier. Zodanig dat hij kon te weten komen hoe haar persoonlijkheid was.

Anza streek met zijn hand door zijn haar en keek naar het gras van de sportvelden. Zijn ogen werden weer dof, dus het sprak voor zich dat hij zich weer verveelde. 'Hoezo zou je naar twee mensen die zich je ouders noemen luisteren? Als het kon, was ik al lang weggelopen van huis, maar iedereen kent me zowat, dus is die optie onmogelijk verklaard,' zuchtte hij geïrriteerd en stak zijn handen weer in zijn zakken.

De verleiding om het te vertellen werd nu wel enorm groot. Anza leek een tevertrouwen jongen te zijn. Dus waarom niet. 'beroemd zijn is blijkbaar voor jou een hell' Maar als ze het zou vertellen hoe zou ze het dan moeten gezegd hebben? #arme jij, wist je dat ik wel die mogelijkheid heb? Momenteel maak ik er nu gebruik van# Dat was een optie. Maar het klonk veel te idioot en dat was ze niet.

Anza gooide zijn armen in de lucht en drukte zijn handen gevouwen tegen zijn achterhoofd aan. Hij haalde zijn schouders op en schopte een steentje weg. 'Als iemand wilt oefenen, er is nog nooit een beter moment geweest. Het is helemaal rustig en de trainers zijn van een goed niveau,' bood hij aan, om maar van onderwerp te veranderen.
Het was nou niet bepaald zijn meest gewilde onderwerp. Zijn ouders ging niemand echt wat aan. Bovendien was hij al te beroemd en als hij teveel ging lopen zeggen, werd het er niet beter op.

Chiyo en nayla keken tegelijkertijd achter Anza naar de trainers. 'um..' begon Shiyo. 'ik ben nog maar van level 1... dus ik denk dat ik niet veel kans maak tegen die mensen...' Nayla bestudeerde ze van kop tot teen. Nu ze zo eens goed had bekeken besefte ze dat Anza wel een héééél goeie krijger moest zijn.

Anza volgde de blikken van Nayla en Chiyo en schudde zijn hoofd. 'Daarvoor zijn het ook trainers, die helpen je. Voorlopig vecht je er nog niet tegen, tot je de basis kent. En die is oer saai,' zei hij zuchtend.
Hij wist nog goed wanneer hij de basis moest beoefenen. Steeds maar weer opnieuw, elke dag hetzelfde gedoe. Dat gedoe leek nergens op te slaan, maar het had zijn vechtstijl wel beïnvloed en hij was een meester aan het worden nu. Dat moest hij eerlijk toegeven, maar dat nam nog niet weg dat die basis een vreselijk stuk is om te beoefenen.

Chiyo haar gezicht klaarde op. 'in dat geval.' Ze smeet haar tas die ze bij zich had op de grond en gaf voorzichtig haar drakenei aan Nayla. 'laat haar niet vallen' zei ze nog streng voor ze naar de trainers toe liep.

Anza knikte en snelde zich naar één van de trainers. Daarmee had hij een gesprek en het zag ernaar uit dat ze het niet helemaal met elkaar eens waren. Af en toe wierp Anza een blik op Chiyo, terwijl hij verder praatte. Alsof hij zeker wilde weten dat ze er nog stond.
Na ongeveer twee minuten lang gepraat te hebben, liep Anza terug naar Chiyo en duwde een katana in haar handen. 'Goed, je hebt pech, de trainer is er vandaag niet en aangezien ik de enige ben hier die de basis goed kent, krijg je van mij les,' zuchtte hij en streek met zijn hand door zijn haar.

Chiyo keek naar de andere Trainers. 'wat voor trainers heb jij wel niet? Het is de basis! een goede trainer moet toch zijn basis kennen?' ze klonk onthoocheld en helemaal verast. Echt veel van trainers wist ze niet af aangezien haar ouders weigerde die voor haar in te huren. Het was veel te gevaarlijk voor een meisje volgens hun mening.